SO FAR, SO GOOD?

Of is dat toch anders?

Deze dag begon ik met een chaotisch ontbijt, waarbij ik tevergeefs probeer uit te leggen aan een peuter dat hij zijn lepel niet te vol moet scheppen omdat dan alles naast zijn mondje beland.  Nadat ik uitgegeten was, en River uitgesmeten, zat de havermout tot aan het plafond, letterlijk, want ik laat net River zijn bordje op de grond vallen in de keuken. Eigenlijk kan ik dit punt van mijn zwangerschap het best vergelijken met deze ochtend, chaotisch en rommelig.

Vandaag ben ik 33 weken zwanger dit betekend dat ons gezin over 6 weken compleet is.

Wat is dat een fijn gevoel, maar aan de andere kant vind ik het spannend en kan ik nachten wakker liggen van het idee dat er straks een kleine baby is die volledig afhankelijk is van ons.

Hoe ga ik mijn aandacht verdelen tussen River en de nieuwe baby? Ga ik ooit nog een nacht door kunnen slapen? of krijg ik een huilbaby?

Al deze vragen spoken dagelijks door me hoofd, ik probeer het zoveel mogelijk los te laten en alles over over me heen te laten komen.

Dat is ook iets wat ik alle moeders en moeders to be mee wil geven, let it go, hoe moeilijk het ook is want het komt goed.

Iets wat ik helaas niet kan los laten is de nesteldrang en in combinatie met mijn smetvrees heeft het zijn hoogtepunt bereikt deze laatste weken alles moet schoon, is schoon en blijft ook schoon.

Onbegonnen werk met een peuter en een man in huis ha-ha, grapje! 
De afgelopen week was ik weer heel moe ( helaas, ik hoopte dat dit alleen het eerste trimster zo zou zijn) en ik moest dan ook van mij verloskundige bloed gaan prikken. Daaruit bleek dat mijn ijzergehalte erg laag is .. dit betekent ijzertabletten slikken!

En als klap op de vuurpijl ben ik dit weekend ook nog op de eerste hulp beland met een noem het gerust extreme migraineaanval die helaas verder ging dan zichtverlies en hoofdpijn.

Maar werd aangevuld met een spraakstoornis, een doof gevoel, krachtverlies en een tintelend gevoel in me gezicht, arm en been.

We moesten met spoed naar de eerste hulp, de ambulance stond nog net niet voor de deur!

Eenmaal in het ziekenhuis bleek het mee te vallen en na een nacht goed slapen was ik gelukkig weer mijzelf en had ik nergens meer last van.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, but it's all worth it.

Ik probeer nu zoveel mogelijk te ontspannen en dat gaat helemaal goed komen want; deze moeder is sinds een week met zwangerschapsverlof, heerlijk!!

Ik ga tijdens mijn zwangerschapsverlof niet alleen uitrusten.
Maar ook de babykamer staat nog op m'n lijstje, gelukkig is het kamertje klaar en hoeft alleen nog de finishing in touch aangebracht te worden met leuke DIY accessoires.

En niet te vergeten moet ik ook nog de babykleertjes wassen, het vluchtkoffertje klaar zetten en een geboorte kaartje ontwerpen.
Maar wat het allerbelangrijkste is, is heel veel tijd doorbrengen met River, want voor hem is het ook een grote verandering, mama heeft opeens een mega buik ( waar volgens River een ijs baby in zit, zelfs hem is het niet ontgaan dat mama elke dag een ijsje eet),  er hangt een wiegje bij papa en mama in de slaapkamer en dan ook nog allemaal vreemde mensen die tegen hem beginnen te praten en zeggen: dus jij krijgt een broertje of zusje!
Gelukkig doet River overal vrolijk aan mee en ligt er regelmatig een berg speelgoed in de box waar zijn broertje mee mag spelen!
Ondanks zijn boevenstreken kan ik niet voorstellen dat er ooit nog zo een lief kindje al River geboren wordt.

Ik geniet volop van de zwangerschap want het is zo bijzonder dat er in mijn buik een kindje aan het groeien is. Hij is nu ongeveer even groot als een komkommer, 41 centimeter en heeft een gewicht van 2000 gram.

19 Juni 2018

Liefs,

Shannen